به لحاظ کاربری، تفاوت چندان معنی‌داری میان رزین پلی‌استر و اپوکسی وجود ندارد. مع‌ذالک، برخی اعتقاد دارند که رزین پلی‌استر به طور مستمر به فعل و انفعال شیمیایی خود ادامه می‌دهد و لذا ممکن است در فضاهای بسته، بعضی افراد بوی بسیار خفیفی ناشی از این فعل و انفعالات مزبور احساس نمایند و لذا ترجیج می‌دهند که صفحات کامپوزیت با رزین پلی‌استر را برای مصارف بیرونی (فضای باز) و یا فضای داخلی مدفون استفاده نموده؛ و صفحات کامپوزیت با رزین اپوکسی را برای مصارف داخلی (فضای بسته) استفاده نمایند. به ویژه این که صفحات کامپوزیت با رزین پلی‌استر ارزان‌تر از اپوکسی می‌باشد (پلی‌استر عمدتاً تولید داخلی دارد، اما اپوکسی از خارج از کشور وارد می‌شود). هرچند که آزمایشات متعدد انجام شده، و همچنین تجربه آحاد افراد در زمینه زندگانی بدون احساس بو در اطاق‌هایی که با اسباب و اثاثیه چوبی دارای پلی‌استر چیدمان شده‌اند (مانند درب چوبی، کمد چوبی، کابینت چوبی میز و صندلی چوبی، و . . . ) تماماً حاکی از عدم وجود چنین مشکلی است؛ اما به هرحال برخی ممکن است به واسطه حساسیت به این گونه بوها، چنین تفکیکی را ترجیح ‌دهند.
برای توضیح بیشتر در خصوص انواع رزین، به بخش رزین‌ها در بخش مشخصات فنی سایت مراجعه فرمایید.
ناگفته نماند که استفاده از رزین اپوکسی به‌جای پلی‌استر می‌تواند ضمن افزایش صُلبیت ماده کامپوزیتی، مقاومت‌های شیمیایی آن را در مقابل انواع اسیدها و بازها ارتقاء دهد.

در این صفحات کامپوزیتی، قسمت پارچه شیشه‌‌‌ای کلا شعله‌وری ندارد. اما رزین (اپوکسی یا پلی‌استر) در تماس مستقیم با آتش، شعله‌ور می شود.
اما از آن جا که در آیین نامه استفاده، در سطح این صفحات ۳ سانت بتن قرار گرفته و بر روی بتن نیز کف پوش(سنگ یا سرامیک یا گرانیت) قرار می‌گیرد و از زیر نیز سقف کاذب با فاصله‌ای در حدود ۲.۵ سانتی‌متر از این صفحات قرار می‌گیرد (شبکه‌ای فلزی که در داخل آن صفحات گچی قرار گرفته‌اند) امکان تماس مستقیم این صفحات با آتش از رو و زیر منتفی خواهد بود. (لازم به ذکر است که بر اساس آزمایشات انجام شده، چنان‌چه یک پروفیل با ۲.۵ سانتیمتر بتن پوشانده شده و در معرض ۱۰۰۰ درجه سانتی‌گراد قرار بگیرد، یک ساعت طول خواهد کشید تا دمای پروفیل به ۵۰۰ درجه سانتیگراد برسد)

به این لحاظ، در این کاربرد نیازی به ضد آتش کردن این صفحات نخواهد بود. اما در صورتی که بخواهیم این صفحات را در برابر آتش مستقیم نیز مقاوم نماییم می توان از دو روش استفاده نمود:

الف) استفاده از مواد خود اطفاء کننده در داخل رزین به هنگام آغشته‌سازی پارچه شیشه‌ای با رزین که از جمله این مواد، هیدروکسید منیزیم (و در مواردی هیدروکسید آلومینیم) است که می تواند ضمن افزایش دمای شعله‌وری، با آزاد کردن بخار آب (گازی بی خطر) باعث خود اطفائی صفحات، به هنگام شعله‌وری شود.

ب) استفاده از رنگ‌های ضد آتش بر سطح صفحات، امکان شعله‌وری را به هنگام تماس مستقیم با آتش، منتفی می‌نماید. شکل زیر اثر شعله مستقیم را پس از ۱۰ دقیقه بر روی صفحه رنگ شده نشان می‌دهد.

اثر به جا مانده از شعله مستقیم مشعل جوش اکسیژن بر روی صفحات کامپوزیتی حاوی پوشش رنگ ضد آتش

چنانچه نیاز باشد که این صفحات به مدت طولانی در معرض شعله ای از فاصله نزدیک قرار گیرند، می توان ضمن پوشش آن با بتن (حتی با ضخامت ۱ سانتیمتر) و پرکردن فضای بین دو لایه صفحه کامپوزیتی با گچ و یا سیمان، ساعت ها آن را در مقابل شعله وری و یا نرم شدن، مقاوم نمود. این آزمایش عملا انجام شده است.

خیر. استحکام صفحات و تحمل بار و ضربه آن‌ها مربوط به خواص کششی پارچه بافته‌شده با نخ شیشه بوده و نقش رزین تنها دادن صُلبیت به صفحات و ایجاد فاصله میان دو روی پارچه است تا سطح زیرین صفحه کامپوزیتی در مقابل فشار در وضعیت کششی قرار گیرد. در کاربرد این صفحات به عنوان سقف ساختمانی، رویه صیقلی معمولاً در زیر قرار گرفته و می‌تواند علاوه بر نمای Expose که قابلیت رنگ‌پذیری بسیار خوبی هم دارد، نقش عایق رطوبتی را برای صفحه بازی کند؛ و رویه متخلخل معمولاً در سمت بالا قرار داده شده که می‌تواند جهت درگیری کامل ملات و صفحه، به عنوان قفل مکانیکی ایفای نقش نماید.

ساندویچ پانل‌های تشکیل شده از لایه‌های مختلف فوم و صفحات فلزی و… از جمله این مواد هستند که به صورت لایه لایه (Laminate) به هم چسبانده شده‌اند. لذا در مواجهه با تنش زیاد، امکان دارد از هم‌دیگر جدا شوند. اما صفحات کامپوزیتی تقویت‌شده با پارچه سه بُعدی بافته‌شده با نخ شیشه، در هر سه راستای x و y و z ، مُد تخریب تورق (Delamination) در آن‌ها منتفی بوده و از هم گسیخته نمی‌شوند. هم‌چنین امكان دور كردن حداكثری جرم از مركز و تحمل حداكثری مُمان خمشی و همچنین امكان افزایش حداكثری نسبت استحكام به وزن در آن‌ها وجود دارد. لذا صفحات صفحات کامپوزیتی تقویت‌شده با پارچه بافته‌شده با نخ شیشه علاوه بر خواص مواد مرکب مزبور، توان باربری فوق العاده‌ای داشته و مقاومت بسیار زیادی نیز در مقابل تنش‌های شدید و ضربه دارا می‌باشند.

این آیین‌نامه‌ها در حال تدوین است. تا آن زمان، آیین‌نامه‌های خانه‌های فوق سبک می‌تواند بسیار مد نظر قرار گیرد. به هنگام تدوین این آیین‌نامه‌ها، رفتار ویسکو الاستیک ماده، قابلیت برش دادن، عبور نور، اتصالات، و بحث آتش می‌تواند از جمله مهم‌ترین خواصی محسوب شود که بر تدوین آیین‌نامه‌های مذکور تاثیر گذارند.

با توجه به قابلیت بسیار عالی بُرش‌کاری و سوراخ‌کاری و جوش رزینی و همچنین اضافه کردن پوشش سطحی برای لایه کامپوزیتی، این مواد کاملا تعمیر پذیرند.

در صورت مدفون بودن، این صفحات در طول عمر چندین و چند دهه‌ای خود نیازی به هیچ گونه مرمت و یا بازرسی ندارند، اما در صورتی که در معرض فضای باز قرار داشته باشند، توصیه می‌شود هر چند سال یک‌بار، تنها پوشش سطحی آن ها مورد بازدید قرار گرفته و در صورت امکان مرمت گردد.

بلی، لایه‌های مختلف از این صفحات ضخیم کامپوزیتی می‌توانند با چسب و یا رزین بر روی هم چسبانده شوند. در این حالت مقاومت خمشی این صفحات حدوداً با توان دوم قطر افزایش خواهد یافت. استفاده از این صفحات به عنوان زیرسازی کف پل‌های ماشین‌رو (که دارای پوشش لازم برای توزیع بار باشد) براساس همین خاصیت و رفتار عالی نخ شیشه در مقابل خستگی می‌باشد.

درزگیری این صفحات بسته به موقعیت آن‌ها و توقعات فنی که از آن‌ها می‌رود، می تواند به وسیله بتن درزگیر و یا تیغه پروفیل‌های فلزی H شکل و یا T (و برای گوشه‌ها، L شکل) شکل انجام شود. در ساده ترین حالت با قرارگیری پارچه‌ای دو بُعدی بافته‌شده با نخ شیشه و آغشته شده به رزین بر روی دو لبه کنار هم، می توان عمل درزگیری را همراه با آب‌بندی و به خوبی و باسرعت انجام داد.

آیا کاربری این صفحات در دهنه‌های بیش از۶۰ سانتیمتر، امکان‌پذیر است؟

تقویت استحکام خمشی سطح در راستای خطوط درز، به چه روش‌هایی امکان‌پذیر می‌باشد؟

این صفحات در گرما و سرما چه حالتی رفتاری خواهند کرد؟

این صفحات تا چه میزان عایق صدا هستند؟

بلی. آزمایشات انجام‌شده در حال حاضر تا دهنه ۱۲۰ سانتی‌متر نیز به خوبی نشان از مقاومت خمشی مجاز این صفحات دارد. اما به منظور اطمینان بالاتر، می توان از ناودانی‌هایی در زیر صفحات کامپوزیتی که عمود بر راستای تیرها قرار گرفته اند، استفاده کرد. انجام آزمایشات لازم برای دهنه‌های بیش از ۱۲۰ سانتی‌متر نیز در برنامه شرکت قرار دارد. به علاوه، لایه‌های مختلف از این صفحات ضخیم کامپوزیتی می‌توانند با چسب و یا رزین بر روی هم چسبانده شوند. در این حالت مقاومت خمشی این صفحات حدوداً با توان دوم قطر افزایش خواهد یافت، و لذا کاملاً می‌توان دهنه‌های بزرگ‌تر را نیز با این صفحات ایجاد کرد.

استفاده از تیغه پروفیل‌های T شکل فلزی که دارای لبه هایی تاخورده باشند به همراه چسب و یا رزین، خواص صفحات را در راستای درز میانی، به شدت ارتقاء می دهد. همچنین در ساده ترین حالت با قرارگیری پارچه‌ای دو بُعدی بافته‌شده با نخ شیشه و آغشته شده به رزین بر روی دو لبه کنار هم و در هر دو طرف صفحات، می‌توان عمل درزگیری را در عین ارتقاء استحکام در راستای درز میانی، باسرعت نیز انجام داد.

این صفحات آزمایش خود را از ۲۵- الی ۲۱۰+ درجه سلسیوس در حالتی که بار بر روی آن‌ها قرار داشت بدون هیچ‌گونه مشکلی پشت سر گذاشته‌اند. رفتار این صفحات در این درجه حرارت‌های مرزی، با صفحاتی که در درجه حرارت معمولی محیط قرار داشتند مقایسه شد و هیچ تفاوتی میان آن‌ها دیده نشده است. برای ورای این محدوده، هنوز آزمایش صورت نگرفته است.

آزمایش انجام شده در فرکانس ۱/۱ کیلوهرتز، حاکی از این است که این صفحات به میزان ۲۱db صدا را کاهش می‌دهند.

از حدود سال‌های ۱۹۹۰ میلادی قابلیت چنین ساختاری در تحمل بارهای خمشی و کششی اثبات شده بود. در آن سال ها این ساختارها با دست تولید شده و قابلیت تولید صنعتی نیافته بودند. حدود ده سال بعد و در بدو ورود به سال ۲۰۰۰ میلادی، صنعتی سازی تولید این پارچه ها و صفحات کامپوزیتی تقویت شده با آن ها مطرح شده است.